De Sudeckse posttraumatische dystrofie , ook wel CRPS genoemd, is een hele nare complicatie van een beschadiging van zenuwen, bijvoorbeeld volgend op een polsbreuk, een enkelverzwikking of een knieoperatie. Wij zien regelmatig patienten met ernstige invaliderende pijnen, die jaren na een ongeluk met pols, enkel of knie bij ons komen. 

De Nederlandse professor van Hilten publiceerde daarover in het tijdschrift Pain (2009): Various studies have reported the involvement of perturbed functions of both C and A delta fibers of sensory nerves (neurogenic inflammation) and also a perturbed function of the local immune system in the skin..

Wat staat daar? Dat bij posttraumatische dystrofie de pijnvezels in de huid gestoord zijn EN dat er een lokale ontsteking in de huid ontstaat. De huid! En ontsteking! Dat zijn de twee ingangen die we in ons instituut ook gekozen hebben bij de behandeling. 

Posttraumatische dystrofie: zwelling, blauw, rood, haargroei veranderingen en veel pijn 

Bij de posttraumatische dystrofie zien we veel tekenen van een ontsteking, de hand, knie of enkel. De pijnlijke plek zwelt, gaat glanzen, doet pijn, wordt warm of heel koud en zelfs de haargroei kan veranderen (dat wordt dystrofie genoemd). Inmiddels weten we veel meer over hoe deze aandoening tot stand komt en alles lijkt erop te wijzen dat het erg belangrijk is om met de behandeling zo vroeg mogelijk te beginnen. Waarom? 

De posttraumatsche (na het ongeluk) dystrofie (stoornis van zenuwen en huid) ontstaat namelijk doordat na de beschadiging door irritatie van de zenuwen in het ruggenmerg bepaalde zenuwbanen overgeprikkeld worden, die banen en zenuwcellen dragen een bepaalde receptor, die de NMDA receptor heet.

Zo ontstaat een soort algemene opwinding van de ruggenmergszenuwen, die continu pijnimpulsen op de hersenen afvuren. Doordat ze dat doen, prikkelen ze op hun beurt weer allerlei bindweefsel cellen, die ook in het ruggenmerg liggen, het zogenaamde glia weefsel.

Als dit bindweefsel geprikkeld wordt, gaat het allemaal nare stofjes maken, die ontstekingen bevorderen, waardoor de zenuwcellen weer overprikkeld raken.

U raadt het, er ontstaat een vicieuze cirkel van overprikkeling dat centrale sensitizatie en winding up wordt genoemd.

De belangrijkste spelers in dit uit de hand lopende spel zijn de overprikkelde zenuwcellen met hun NMDA receptoren en het overprikkelde glia- of bindweefsel.

In ons instituut hebben we daarom in aanvulling op de behandelingen van de anesthesiologen (bijv met infusen) twee belangrijke onderdelen ondekt die bij de behandeling van zenuwpijnen zeer belangrijk zijn.

Dat is een speciale creme, die op de huid gebracht de NMDA receptoren tot rust brengt, de 10% ketamine creme. En een pijnstillend en ontstekingsremmend supplement, het palmitoylethanolamide, dat de opwinding van de giacellen dempt en normaliseert.

Hoe vroeger nu een patient die tekenen vertoont van Sudeckse posttraumatische dystrofie na een ongeval begint met deze behandeling, hoe beter we denken dat het is. En op basis van de neurobiologie en onze eigen klinische gegevens is dat ook zo.

Inmiddels zijn er ook een heel aantal klinische studies gedaan naar de werkzaamheid en de veiligheid van de ketamine creme en de stof palmitoylethanolamide, en beide behandelingen zijn duidelijk effectief bij zenuwpijnen, zonder problematische bijwerkingen! 

April 2012, prof. dr. Jan M. Keppel Hesselink 

Gerelateerde artikelen

The post Vroege behandeling posttraumatische dystrofie belangrijk! appeared first on Neuropathische pijn.